Rozdział V: "A o czym ty mówisz?"

Poprzez morza, doliny, lasy, góry, chodniki, jezdnie i trawniki. Tak można opisać bieg dziewczyn za różowym autkiem.
- Augustin! Zwolnij trochę! - Krzyczała Ally.
- Słońce, to jest Austin... - Poprawiła ją towarzyszka.
- Nie ważne! - Zdenerwowała się. - Ja już mam dość. - Krzyknęła i przestała pędzić.
- Nie mogłaś tego powiedzieć jakiś kilometr temu? - Wyszeptała zmęczona Daka.
Powolnym krokiem wróciły do domu zastanawiając się co mają dalej robić i jak wytłumaczyć pani Dawson to ogromną dziurę w ścianie.
- A może powiesz "Mamo! Jakieś UFO tu wylądowało, ale CSA już je zabrało!"? - Wykombinowała Australijka.
- Oczywiście! I jeszcze powiem, że sterowała nim Violetta! - Odpowiedziała ironicznie.
- Wiesz... Jeśli twoja mama zostanie zahipnotyzowana to może w to uwierzy.
- Dakota! - Krzyknęła.
- No co? Ja ci tu pomagam...
- Puki co te twoje pomysły - Zrobiła cudzysłów w powietrzu. - To te twoje pomysły nadają się jedynie na scenariusz do filmu Si - fi.
- Ha, ha, ha... Bardzo śmieszne. I co jej powiesz? - Spytała tym razem na poważnie.
- Prawdę. UFO jeszcze nie lata na Ziemii, więc mama tej bajki nie kupi.
Były już o kilka metrów oddalone od domu, gdy usłyszały głośny krzyk.
- Allyson Marie Dawson, do mnie już! - Krzyknęła osoba z środka.
- O nie, mama wróciła.. - Szepnęła Allys. - Dakcia, idź już do domu. Szopki nie chcę ci pokazywać.
- Na pewno? Wiesz, mogłabym ci pomóc.
- Spokojnie, jak coś by się działo to zadzwonię. - Brytyjka uśmiechnęła się blado. - Cześć. - Pomachała jej i poszła przed siebie. Szła niepewnie. Po raz pierwszy słyszała, aby jej mama była w takim stanie. Wolała zachowywać środki ostrożności. Wychyliła się zza drzwi i zobaczyła wściekłą matkę.
- Mamo, przepraszam cię, bardzo, bardzo, bardzo. To nie moja wina, ten chłopak tu wjechał, a ja później go goniłam ale on był szybszy i...
- Córcia, ale o czym ty mówisz? - Spytała zdezorientowana Penny.
- A o czym ty mówisz?
- O pudełku po pizzy. Rozmawialiśmy już chyba o tym. Miałaś sprzątać!
- O tym... - All odetchnęła z ulgą. - Już zabieram, przepraszam. - Wzięła opakowanie i je wyrzuciła.
- A teraz powiedz co przeskrobałaś...
- Ja?! Nic... - Powiedziała dziwnie podwyższonym głosem
- Ally...
- No dobra! Ale to nie moja wina... - Chwyciała kobietę za rękaw jej bluzki i zaprowadziła ją do wspaniałej dziury.
- Co, co, co, co... Co ty zarobiłaś?! - Krzyknęła Penny.
- To nie ja! Oglądałam film i wtedy jakiś chłopak wjechał w ścianę.
- Błagam, powiedz, że go znasz.
- Oczywiście! Po jednym dniu mieszkania w Miami znam każdego pirata drogowego! - Krzyknęła zdenerwowana.
- Spisałaś numery rejestracyjne?
- Nie... Ale znam osobę, która go zna. - Wzięła telefon.
- Allys, co ty...
- Ci, ci, ci... - Zasyczała dziewczyna. - Daka?! Cześć tu Ally. Byś mi dała adres tego Augustina...

Szybko zapisała numer i pobiegła pod podany dom. Zapukała, później zadzwoniła, jeszcze raz i jeszcze raz. W końcu gałka się przekręciła. Zza nich wyrażał TEN chłopak. Ally poczuła, że robi się czerwona że złości. To się mogło tylko źle skończyć...

~*~

Kończę w telefonie, więc nie napisałam "center". Głupi mobil blogger. Chciałam dodać wczoraj, jednak rozpaczanie z powodu koncertu stało się atrakcją dnia xD
Nie wiem kiedy następny rozdział. Szkoła powraca ;<

Nie wiem jak dodać piosenkę, więc dzisiaj będzie bez niej :)

Cytując Rydel: "Kocham cię"
Harietta <3